Door Hiddo Zuiderweg
Poll is een begrip in de Korrewegwijk. Al 90 jaar is deze apotheek gehuisvest aan de rotonde van de Korreweg. Eerst onder de naam Casimir, daarna naam Poll de zaak over. Ondanks andere eigenaren heeft de apotheek deze naam behouden. Vorig jaar nam mevrouw Wiersma de zaak over. Voorlopig zal de zaak ook Poll blijven heten, want ‘Een naamsverandering heeft veel voeten in aarde en kost nogal wat geld.’
Wie binnenkomt bij de apotheek, ziet het meteen: er werken alleen vrouwen. Het team bestaat uit twee apothekers met daarnaast acht apothekersassistenten, een assistent in opleiding, een ondersteunend medewerker een bezorger. De laatste is echter onlangs door haar rug gegaan en wordt tijdelijk vervangen door een man. Ook in andere apothekers werken weinig mannen. Volgens Wiersma is een mogelijke verklaring dat er weinig doorgroeimogelijkheden zijn. Om apotheker te worden is een zesjarige universitaire studie nodig, als assistent voldoet drie jaar MBO. Van het MBO belandt iemand niet zo snel op de universiteit.
Veel mensen, waaronder uw verslaggever, hebben het idee dat een apotheek niet meer dan een doorgeefluik is van medicijnen, voorgeschreven door een huisarts of vanuit het ziekenhuis. Maar een apotheek is zoveel meer. Vaak hebben patiënten meerdere aandoeningen en hebben daarvoor dus verschillende medicijnen nodig. Artsen werken vaak langs elkaar heen. Een apotheek kijkt ook of die medicijnen wel bij elkaar passen en stelt eventueel wijzigingen voor. Ook bekijkt men of voorgeschreven doseringen bij kinderen wel juist zijn en passen deze aan bij leeftijd en gewicht. Ook bij zwangerschap kijkt men of de medicijnen wel passen.
De meeste mensen zullen hun medicijnen ophalen in de winkel. Maar voor mensen die minder mobiel zijn, bestaat ook de mogelijkheid om medicijnen te laten bezorgen. Voor mensen die niet op reguliere openingstijden hun medicijnen kunnen halen, bestaat de ophaalbox. Met een code en sleutel kan iedereen die dat aangeeft, 24 uur per dag medicijnen krijgen.
Een groot probleem de laatst jaren is de grote macht van de zorgverzekeraars. Apotheken worden door hen betaald, maar vaak moeten patiënten van medicijn wisselen omdat de verzekeraar een ander merk goedkoper kan inkopen. Er zijn daardoor ook steeds meer tekorten. En ook dan moet de apotheek in overleg met de (huis)arts voor een vervangend geneesmiddel. Het werkt ook niet mee dat veel medicijnen in Azië gemaakt worden en in coronatijd het vervoer van die regio naar de onze plat lag. Nog steeds zijn de gevolgen hiervan merkbaar. Maar Wiersma denkt dat we het ergste achter de rug hebben. ‘We zijn ons steeds meer bewust van deze kwetsbaarheid en gaan in de toekomst meer in eigen land maken.’
Een groot feest komt er dit jaar niet, dat zal over 10 jaar moeten gebeuren. Wel zijn er plannen om nog verder te gaan met de digitalisering. Er gaat nu nog ontzettend veel papier dagelijks doorheen, daar wil men vanaf. Een patiënt moet nu via huisarts medicatie aanvragen als zijn pilletjes op zijn. Het is denkbaar dat er een volgsysteem komt, waardoor een patiënt een paar dagen voor hij nieuwe medicijnen nodig heeft, automatisch een mailtje of appje krijgt dat er nieuwe klaar liggen. Een gedeelte van de digitalisering werd vorig jaar al gerealiseerd, waardoor artsen in het ziekenhuis direct medicijnrecepten kunnen mailen naar de apotheek, zonder dat de patiënt met een recept in de hand hier naartoe moet.
Links mevr Nijboer, rechts Wiersma
