Kunstwerken die je onderweg tegen kan komen in de open ruimte:
A ‘Ik ben de deur der schapen’ van Egbert Reitsma
Johan de Wittstraat bij de Goede Herder Kerk.
OVER DIT KUNSTWERK
Boven de hoofdingang van de Goede Herderkerk bevindt zich een wandsculptuur van baksteen. Op deze sculptuur staat een herder met staf en schapen bij een kapel afgebeeld. Het bestaat verder uit de tekst: “ik ben de deur der schapen. Mijn schapen horen mijn stem”.
De maker van de wandsculptuur, Egbert Reitsma, is tevens de architect van het kerkgebouw. In 1920 vestigde Reitsma zich als architect in de door hemzelf ontworpen atelierwoning aan de Noorderstationsstraat te Groningen. Hij ontwikkelde zich tot een representant van de Groningse expressionistische bouwstijl, die nauw verwant is aan de Amsterdamse School.
B ‘29 Reliëfstenen’ van Mattheus Meesters
Sieren de gevels van de woningen in de Almastraat, Johan de Wittstraat, Van Oldenbarneveltlaan en de Adriaan Pauwstraat.
OVER DIT KUNSTWERK
29 Reliëfstenen sieren de gevels van de woningen in de Almastraat, Johan de Wittstraat, Van Oldenbarneveltlaan en de Adriaan Pauwstraat. Mattheus Meesters maakte de gevelstenen in opdracht van de Stichting Groninger Woningbouw Concordia, die de woningen aan de genoemde straten in 1956 opleverde. De reliëfstenen hebben als onderwerp spelende kinderen, (wilde) dieren en de zee.
De in 1908 in Haren geboren beeldhouwer en médailleur Mattheus Meesters kreeg lessen aan de M.T.S. te Groningen op de afdeling Kunstnijverheid. De bekende Groningse kunstenaar Willem Valk was daar zijn leermeester. Naast geveldecoraties vervaardigde Meesters ruimtelijk werk, dat op diverse plaatsen in de stad Groningen te vinden is. Eén van zijn meest bekende werken is een beeld in het Noorderplantsoen, dat door de kunstenaar werd aangeduid als Zonder titel, maar door het publiek Zonaanbidster wordt genoemd.
C ‘Tableaus met dier en bloemmotieven’ van Anno Smith
Van Slingelandtstraat, Jacob Catsstraat, van Oldebarneveltlaan, Bedumerweg en Bedumerstraat.
OVER DE KUNSTWERK
De keramist Anno Smith maakte in de na-oorlogse periode voor de stad Groningen vele honderden portiekdecoraties en geveltableaus, bedoeld voor onder meer wooncomplexen, scholen, winkels en fabrieken. Niet voor niets noemen keramiekkenners Anno Smith dan ook de ‘grootste versierder’.
Smith gaf vooral alledaagse voorwerpen en taferelen weer: vissen, bloemen, spelende kinderen en werkende ambachtslieden. Door de eenvormigheid van de naoorlogse bouwstijl kreeg op deze manier toch elk portiek en elk gebouw een eigen identiteit.. Herkenbaarheid is dus niet toevallig een belangrijk kenmerk van Smiths werk. Zijn opdrachtgevers wilden verder vrolijke voorstellingen die voor de bewoners begrijpelijk moesten zijn.
D ‘Relief van vrouw met bloemenmand’ van Anno Smith
Westindische kade: Bonairestraat 265.
OVER DIT KUNSTWERK
De keramist Anno Smith maakte in de na-oorlogse periode voor de stad Groningen vele honderden portiekdecoraties en geveltableaus, bedoeld voor onder meer wooncomplexen, scholen, winkels en fabrieken. Niet voor niets noemen keramiekkenners Anno Smith dan ook de ‘grootste versierder’.
Smith gaf vooral alledaagse voorwerpen en taferelen weer: vissen, bloemen, spelende kinderen en werkende ambachtslieden. Door de eenvormigheid van de naoorlogse bouwstijl kreeg op deze manier toch elk portiek en elk gebouw een eigen identiteit. Herkenbaarheid is dus niet toevallig een belangrijk kenmerk van Smiths werk. Zijn opdrachtgevers wilden verder vrolijke voorstellingen die voor de bewoners begrijpelijk moesten zijn.
E ‘Handel en Industrie’ van Anno Smith
Oosterhamriklaan 131-137 en 173-177.
OVER DIT KUNSTWERK
Op hoekpunten van verschillende straten in de Korrewegwijk zijn geglazuurde terracottabeelden te zien. Ze zijn in de jaren vijftig van de twintigste eeuw door Anno Smith vervaardigd, in opdracht van de Woningbouwvereniging Volkshuisvesting.
Handel en Industrie aan de Oosterhamriklaan wordt door respectievelijk een fabrieksarbeiderster aan het raderwerk en een vrouw met weegschaal en globe gesymboliseerd.
De keramist Anno Smith maakte in de na-oorlogse periode voor de stad Groningen vele honderden portiekdecoraties en geveltableaus, bedoeld voor onder meer wooncomplexen, scholen, winkels en fabrieken. Niet voor niets noemen keramiekkenners Anno Smith dan ook de ‘grootste versierder’.
F ‘Zon en Maan’ van Wia van Dijk
Surinamestraat in het Plantsoen.
OVER DIT KUNSTWERK
Het beeld is opgebouwd uit twee elementen; een open ellipsvorm die de zon voorstelt en het sikkelvormige gesloten deel, de maan. Deze twee elementen vormen tezamen ‘het oog’, dat symbool staat voor de eeuwige aanwezigheid van zon en maan. Zowel in kleur en materiaalbehandeling als in symbolisch opzicht contrasteren de onderdelen van het beeld. De ‘maan’ is grofkorrelig, de ‘zon’ is gladder afgewerkt. Volgens de kunstenares gaat het kunstwerk over tegenstellingen: ‘licht en donker, dag en nacht, open en gesloten, zon en maan.’
G ‘Zonder titel’ van Huib Fens
Hoek Oosterhamriklaan en Korreweg.
OVER DIT KUNSTWERK
Van een afstand bezien roept het matgrijze stalen kunstwerk associaties op met een mammoet, of – onder de juiste lichtinval – met een leeuw die een antilope heeft buitgemaakt. Dichterbij gekomen krijgt het beeld, dat ruwweg uit twee vlakken bestaat, een meer abstracte vorm. De vlakken, die elk weer uit twee delen zijn opgebouwd, staan licht verschoven ten opzichte van elkaar, maar passen wel in elkaar. De kunstenaar heeft goed ingespeeld op de belangrijkste zichtlijnen. Het beeld is zo geplaatst dat het zich als het ware breed maakt voor wie het recht van voren benadert. Door beweging van de beschouwer krijgt het beeld diepte en werken de vlakken als decors met openingen die doorkijkjes bieden naar de ruimte daarachter
H ‘Passage’ van Annelies Dijkman
Bij Basisschool het Karrepad Molukkenstraat 1.
OVER DIT KUNSTWERK
Passage is een overdekte doorloop (‘droogloop’) op het grote plein bij de Vensterschool Koorenspoor. Het bestaat uit een smalle, 145 meter lange houten overkapping die een verbindingsroute vormt tussen de verschillende gebouwen van de Vensterschool. Op 49 plaatsen wordt het hout onderbroken door een gekleurde glasplaat waarop een deel van de wereldkaart te herkennen is. Als er zonlicht op het glas valt, worden de landen in allerlei kleuren op de grond geprojecteerd. Kinderen komen zo op een speelse manier in aanraking met kunst; ze kunnen de speling van het licht ervaren en als ze omhoog kijken zien ze kleurige landen – of alleen maar kleurvlekken – waar de zon, wolken, regen of vogels doorheen ‘spelen’.
I ‘Kinder’ van Mette Bus
Rotonde korreweg/J.c.Kapteynlaan.
OVER DIT KUNSTWERK
Op de ronding van de rotonde aan de Korreweg staat een naakte bronzen moeder met haar kroost; één kind op de arm, de ander aan de hand. Hun gouden haren schitteren in het licht. Het meisje wijst naar de grond en probeert haar moeder mee te trekken, maar deze kijkt naar wat zich buiten de rotonde afspeelt en lijkt vooral bezig met oversteken – een hachelijke onderneming op deze plek waar dagelijks alleen al zo’n 15.000 fietsers passeren. Maar deze moeke met haar forse gestalte en stevige heup- en billenpartij lijkt voor geen kleintje vervaard.
De kunstenaar Mette Bus vindt haar inspiratie veelal in de vrouwenfiguur die zij vaak verbeeldt in ronde lijnen en overdadig welvende vormen. Van haar staan meer vrouwfiguren in de stad Groningen: Vrouw Wichers (1985) in de Verlengde Lodewijkstraat en Venusgordel (2006) in de hal van het Praedinius Gymnasium.
J ‘Rollenbollen’ van René de Boer
Bernoulliplein.
OVER DIT KUNSTWERK
Met het kunstwerk Rollebollen combineerde René de Boer een aantal uitgangspunten van zijn werk. In de jaren zeventig van de twintigste eeuw was hij geïnteresseerd in de wisselwerking tussen enerzijds beeldende kunst en publiek, en anderzijds beeldende kunst en geluid.
De bollen zijn gemaakt van aan elkaar gelaste plaatjes messing en hebben een doorsnede die varieert van 90 tot 150 centimeter. Ze zijn gevuld met verschillende materialen zoals houtstaafjes, zand en knikkers. Daardoor hebben ze ieder hun eigen klank, die hoorbaar is als ze in beweging komen. De bollen, die onderling door een ketting verbonden waren, zijn – als een soort performance – diverse malen door de stad gerold waarbij het klank- en bewegingsspel tot leven kwam. Uiteindelijk hebben ze een definitieve plek op het grote speelveld aan het Bernouilliplein gekregen.
K‘Zitknobbels’ van René de Boer
Plein de Beren.
OVER DIT KUNSTWERK
Zitknobbels is representatief voor het werk dat René de Boer in de jaren zeventig van de twintigste eeuw maakte. Het verkleinen van de kloof tussen kunst een publiek was destijds een belangrijk thema in zijn werk. Dit bereikte hij door zijn beelden niet alleen kijkobject maar ook gebruiksvoorwerp te laten zijn. Ook wilde hij de passieve houding ten opzichte van kunst doorbreken. In plaats van alleen maar naar een kunstwerk te mogen kijken, kunnen de mensen actief met zijn beeld bezig gaan.
Zitknobbels is een kijk-, zit-, lig- en speelobject. Onder het beeld zitten zwenkwielen en nylon glijplaten die het mogelijk maken het kunstwerk van zijn plaats te rollen. En omdat het beeld in het midden scharniert, kan er ook een andere vorm aan gegeven worden. Het aspect van de gebruiksfunctie speelt ook een belangrijke rol in De Boers kunstwerk ‘Rollebollen
L ‘Circus Clyde Takes You on a Journey’ van Klaas Lageweg
Parkeergarage ingang mis dit niet, je weet niet wat je ziet.
OVER DIT KUNSTWERK
Kunstenaar Klaas Lageweg maakte een toepasselijke muurschildering voor de entree van de zogenoemde Circusgarage aan de Korreweg: langs kleurrijke Pipowagens en dieren rijden de automobilisten een circustent binnen. Vanaf 1964 was deze locatie jarenlang het circusterrein van de stad Groningen.